Το μέλι στα αρχαία συμπόσια

Οι πληροφορίες για την αρχαία ελληνική διατροφή και κουζίνα προέρχονται, κυρίως, από τους κλασικούς τραγωδούς και κωμωδιογράφους και πληθαίνουν εντυπωσιακά στην ελληνιστική εποχή, στους ρωμαϊκούς χρόνους και στη βυζαντινή περίοδο. Αξιοπρόσεκτος είναι ο αριθμός των βιβλίων και των μελετών που γράφτηκαν στη διάρκεια αυτών των περιόδων ειδικά για την ελληνική κουζίνα.

Ενδεικτικά μπορούμε να αναφέρουμε ότι μόνο το έργο του Αθηναίου «Δειπνοσοφιστές» (2ος μ.Χ αιώνας), αριθμούσε 30 βιβλία, από τα οποία σώζονται τα 15, και αποτελούν μια συνεχή αναφορά σε παλαιά για την εποχή κείμενα, που είχαν σαν κύριο θέμα την ελληνική κουζίνα.
Σύμφωνα, λοιπόν με τα κείμενα που έχουν διασωθεί, μπορούμε να δούμε και τη θέση που είχε το μέλι στις διατροφικές τους συνήθειες.

Ήδη από την αρχαιότητα οι πρόγονοί μας γνώριζαν παρά πολύ καλά τη μεγάλη θρεπτική αξία του μελιού, του απέδιδαν μάλιστα ιδιότητες θεϊκές, και οι χρήσεις του είχαν να κάνουν με διαδικασίες θρησκευτικής ευλάβειας.

Αντιμετωπιζόταν ως φυσικό υγιεινό γλυκαντικό προϊόν, ήταν βασικό στοιχείο της διατροφής, και όπως αποδεικνύεται από διάφορες (μυθολογικές, ιστορικές κ.ά.) μαρτυρίες, ταυτιζόταν τόσο με την «ευζωία», όσο και την «μακροζωία».

Εκτός από γλυκαντική ουσία, το μέλι το χρησιμοποιούσαν και σαν ύλη για την παρασκευή διαφόρων γλυκών και φαγητών.

Ενδεικτικά σας παραθέτουμε τα εξής:

• Σάλτσες από δυνατό ξύδι, καρυκεύματα και μέλι για τα χορταρικά.
• Ο «μυττωτός», πίτα με τυρί, λάδι, μέλι, σκόρδο.
• Το «νωγάλευμα», γλυκό από λιναρόσπορο και μέλι.
• Τηγανίτες, βουτηγμένες στο λάδι και στο μέλι.
• Το «μελίκρατον» μίγμα γάλακτος και μελιού.
• Τυρόψωμο από αλεύρι, τρίμματα τυριού και μέλι.
• Οι Βυζαντινοί έπιναν «μελίγαλα» (φτιαγμένο από μέλι και γάλα), επίσης το «ροδομέλι» από φύλλα ρόδων και μέλι καθώς και το «υδρομέλι», από νερό βρόχινο και μέλι, σε αναλογία δύο μέρη νερού προς ένα μέρος μελιού
• Πότιζαν τα μαρούλια με οινόμελο το βράδυ και τα έκοβαν το πρωί ώστε να γλυκίζουν
• Παρασκεύαζαν, προς τιμή των θεών, κέικ με σουσάμι και μέλι (η συνταγή διασώθηκε και παρατίθεται στο τέλος του άρθρου)
• Γλυκόξινες γεύσεις, πατρίδα των οποίων σήμερα θεωρούμε την Κίνα, υπήρχαν πάντα στο τραπέζι τους.
• Στο πρωινό τους, μεταξύ άλλων υπήρχε και ένα είδος υδρόμελου που το παρασκεύαζαν από χλιαρό νερό και μέλι.
• Έφτιαχναν γλυκίσματα από ψιλοκοσκινισμένο αλεύρι και μελωμένο κρασί.
• Επίσης, ψωμί μελιού και λαδιού
• Μπακλαβάς, ένα από τα παλαιότερα επιδόρπια των Ελλήνων το σιρόπι του οποίου ήταν από τότε το μέλι

Η αρχαία ελληνική κουζίνα περιλαμβάνει τις περισσότερες από τις υγιεινές διατροφικές συνήθειες που έχουν υιοθετηθεί από το σύγχρονο πολιτισμό στις περισσότερες περιοχές του κόσμου. Πόσοι, όμως, το γνωρίζουν αυτό;

Τελειώνοντας σας αφήνουμε με μία γλυκιά γεύση με άρωμα αρχαίας Ελλάδας.

Κέικ σουσαμιού με μέλι

ΥΛΙΚΑ

1/3 κούπας σπόρους σουσαμιού
¼ κούπας αλεύρι σίτου
2 κουταλιές της σούπας ελαιόλαδο
3 κουταλιές της σούπας Μέλι

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ

Καβουρντίστε τους σπόρους προσεκτικά σε ένα τηγάνι σε μεγάλη θερμοκρασία μέχρι να πάρει χρυσό – καφετή απόχρωση. Αφήστε τους σπόρους να κρυώσουν, και αλέστε τους σε έναν μύλο μερικά λεπτά μέχρι να γίνει σκόνη. Αναμιγνύετε όλα τα υλικά και ζυμώστε τη ζύμη. Όταν η ζύμη είναι έτοιμη Βάλτε τη σε ένα δίσκο και αφήστε την να «ξεκουραστεί» σε δροσερό μέρος για μισή ώρα. Κατόπιν «ανοίξτε» το φύλλο ώσπου να γίνει αρκετά λεπτό. Τοποθετήστε μία μικρή φόρμα για μπισκότα, πάνω στη ζύμη και κόψτε τη σε κύκλους περίπου 5 εκατοστών. Τοποθετήστε τα πάνω σε λαδόκολλα και ψήστε τα στους σε 350 βαθμούς για 10 έως 12 λεπτά.
Τοποθετήστε τα σε δροσερό μέρος.

Εξερευνήστε τα φυσικά προϊόντα μας μέλισσας κάνοντας κλικ εδώ